Minot, North Dakota

     สวัสดีค่ะ บล็อกนี้เป็นบล็อกแรก ที่บอกเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ของผู้เขียนเอง ที่เขียนบล็อกนี้ขึ้นมาเพราะอยากแชร์ประสบการณ์ให้หลายๆคนได้อ่าน และว่างพอดี อาจจะพอมีประโยชน์แก่ผู้อ่านบ้าง 😊😇

     เริ่มต้นจากเราอยากไปต่างประเทศ อยากลองไปใช้ชีวิตดู อยากได้ประสบการณ์ใหม่ๆ เลยค้นหาข้อมูลจากหลายๆที่ หลายๆคน จนตัดสินใจไปกับโครงการ Work and Travel เพราะตอนนั้นกำลังเรียนอยู่ป.ตรี เราไปเวิร์คปี 2012 จบปี4 พอดี (สอบไฟนอลเสร็จวันสุดท้ายปุ๊บไปปั๊บ ปุบปับไวมาก ทำเอาใจหายเหมือนกันความรู้สึกนะตอนนั้น นึกละขำตัวเอง😆) เราสมัครโครงการกับเอเจนซี่ตั้งแต่กลางปี 2011 พี่ที่เอเจนซี่ก็ใจดี เป็นกันเอง แนะนำช่วยเหลือทุกอย่าง (การเลือกเอเจนซี่ก็มีผลเหมือนกันนะ เลือกให้ดีๆ ศึกษาเยอะๆ) ได้สอบสัมภาษณ์วีซ่าประมาณเดือน Feb, 2012 และเดินทางในเดือนถัดไป( Mar, 2012 ) การสอบวีซ่าเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากๆ ตอนท่านกงๆสัมภาษณ์นี่มือเท้าเย็นหมดค้าบพี่น้องค้าบ 55😂สัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษด้วย และแล้วก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ดีใจสุดๆ(ในวันสอบวีซ่าเดี๋ยวจะเล่าต่อในบล็อกถัดไปนะคะ) เป็นครั้งแรกของเราที่จะเดินทางไปต่างประเทศ ตื่นเต้นมากๆ เราออกเดินทางเมื่อวันที่ Mar 13, 2012 ก่อนวันที่จะไปอยู่ๆก็รู้สึกไม่อยากไปขึ้นมาเฉยเลย มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เราอาจไม่เคยไปที่ไหนไกลๆก็ได้(นั่งเครื่องไกลสุดก็กรุงเทพ-เชียงใหม่นะฮร๊าาา😆) ไม่มีความรู้สึกเหมือนตอนวีซ่าผ่านเลย หายหม๊ดดด...ความรู้สึกแบบนั้น(กุนี่ก็คนแปลกคนนึงนะเนี่ย😂)  มีความคิดมาแว๊บนึงว่าไม่ไปละ ทิ้งทุกอย่าง วีซงวีซ่าก็เหอะ เทคร่ะ ไม่ไปแม่งละ คิดถึงบ้าน ไม่อยากจาก รู้สึกหวิวๆ บอกไม่ถูก ในตัวเรามันเหมือนมีความคิดขาวกับดำอะ มันตีกันอยู่ ไอ้เราก็เหมือนเป็นตัวกลาง สับสนตัดสินใจไม่ถูก ก็เลยคิดบวกๆเข้าไว้ เราไม่ได้ไปเป็นปีสักหน่อย ไปแค่ 3-4 เดือน ละเราก็อยากไปเองหนิ อยากได้ประสบการณ์ต่างแดนด้วยไม่ใช่หรอ😕 ต้องเอาความกล้ามาสยบความกลัว ตอนนั้นพูดกับตัวเอง ตลกมาก😆😂 พอรู้สึกดีขึ้น ไม่เทละ อิอิ ลุย!!เดินหน้าต่อ😁แต่ดีอีกอย่างที่ไปกับเพื่อนอีกคนนึง (เพื่อนคนนี้เค้าไปมาหลายรอบละ เราเลยรู้สึกอุ่นใจ) ตอนแรกเราไปกับเพื่อนอีกกลุ่ม 3 คน ที่เดียวกัน ที่รัฐ Florida พอสักพักหลังสอบสัมภาษณ์งานเสร็จ พี่เอเจนซี่เค้าก็ติดต่อมาบอกว่าที่ Florida มีปัญหาเค้าเปลี่ยนผู้จัดการเลยลดพนักงานรับแค่ 2 คน จาก 4 คน เราเลยไม่ได้ไปรัฐนั้นกับเพื่อน ทางเอเจนซี่เค้าก็เลยให้เราเลือกรัฐใหม่ เพื่อนคนนึงตัดสินใจไม่ไป ตอนนั้นรู้สึก Failed เลย แต่ไอ้ความที่เราอยากไปมากเลยตัดสินใจไปคนเดียวก็ได้แว้ เดี๋ยวไปหาเพื่อนคนไทยที่นู่นเอา ละพอดีเพื่อนที่ไปด้วยกันคนนี้เค้าก็มีปัญหาเหมือนกันเลยตัดสินใจไปที่เดียวกัน อุ่นใจขึ้น อิอิ เราเลือกรัฐใหม่ คือ North Dakota เมือง Minot ไปเป็นต่างด้าวทำแซนวิชนะฮร้าาา😄ที่ร้านอาหารฟาสฟู๊ด(Hardee’s) ออกเดินทางจากสุวรรณภูมิวันที่ Mar 14, 2012 ตอนประมาณตี 3 สายการบิน Delta Airline ต่อเครื่องที่สนามบิน NRT(Narita,Japan 6 ชม.) แล้วก็ยาวไปถึงอเมริกา(19 ชม.) ลงที่สนามบิน MSP(Minneapolis,MN) ละต่อเครื่องอีก 1 ชม. ลงสนามบิน MOT(Minot,ND)  และเข้าที่พัก (The Guest Lodge Motel) เวลาอเมริกาตรงกับวันที่ Mar 13, 2012 เวลาประมาณ 3 ทุ่ม 😊

 (หน้าที่พัก)

(สนามบิน ถ่ายจากหน้าที่พัก)

(ด้านซ้ายของที่พัก)

(ด้านขวาของที่พัก)

อยู่หน้าสนามบินเลย ตอนนั้นเข้าที่พักประมาณ 3 ทุ่ม ของวันที่ 14 มี.ค. เวลาของอเมริกา  (ตอนเดินทางตั้งแต่สุวรรณภูมิก็มีพี่เอเจนซี่มาดูแลน้องๆด้วยหนึ่งคนตลอดทาง และมีเพื่อนๆที่ไปรัฐเดียวกันแต่คนละเมืองด้วยประมาณสิบกว่าคน ตอนไปถึงก็มีพี่เอเจนซี่ที่อยู่ที่นู่นก่อนมารับ รู้สึกอบอุ่นดีกับเอเจนซี่นี้ ขอบคุณมากๆนะคะ)  หลังจากนั้นก็เช็คอินห้องพัก แยกย้ายกันเข้าห้อง ห้องนึงเค้าให้อยู่กัน 4 คน ตอนนั้นเรากับเพื่อนอยู่กันสองคน เพราะรูมเมทยังอีกสองคนยังไม่มา  เค้ามาถึงกันอีกอาทิตย์นึง และแล้วสองสาวอยู่กันในห้อง 2 คน อย่างแรกที่โหยหาคือ free wifi คร่าาา อิอิ หลังจากนั้นก็อยู่ในโลกส่วนตัวกัน ส่งข่าวให้กับทางบ้านเพื่อนฝูงทางโซเชียลมิเดีย (ตอนต่อเครื่องที่นาริตะ ก็หา wifi ฟรีกันให้วุ่นเหมือนกัน เพื่อส่งข่าวให้กับทางบ้านว่าถึงไหนแล้ว ฮ่าๆ เป็นอีกประสบการณ์นึง สนุกดี) หลังจากสองนางอยู่ในโลกส่วนตัวเสร็จแล้ว นั่งมองหน้ากันหลุกหลิกๆคร้าาา เกิดอาการ Jet lag 555+😪 นอนไม่หลับกันทีเดียว ตอนนั้นก็ตี 3 เมกา แต่บ่าย 3 บ้านเรา ก็นะ หลับกันไม่ลง กว่าจะหลับได้ก็เกือบๆเช้า ละตอนเช้าก็ตื่นก่อน 7 โมง เพื่อไปรายงานตัวที่ทำงานมีพี่เอเจนซี่ไปเป็นเพื่อน อยากบอกว่าวันแรกที่ไปรายงานตัวเดินจร้า เรานึกว่าใกล้ ที่ไหนได้ 6 กม. เดินกันอยู่ 4 คน อากาศก็นะ หนาวเย็นจับใจ😰 ดีที่ไม่มีหิมะ ที่พักอยู่ North Hill แต่ที่ทำงานอยู่ South Hill ทีแรกนึกว่าอยู่นอร์ทเพราะ Hardee’s มีอยู่ใกล้ที่พัก เราก็ดีใจที่ทำงานอยู่ใกล้ที่พัก แต่หารู้ไม่พอมาเช็ค DS-2019 มี Hardee’s  2 ที่ เราได้ที่ South แจร้ เหอะๆ

     เมื่อถึงที่ร้าน(8 โมงกว่าๆ) คนในร้านก็เฟรนด์ลี่ดีนะ เค้าก็ยิ้มให้ แล้วผู้จัดการร้านก็ออกมาพบละก็เช็คเอกสาร พูดคุยเกี่ยบกับงาน การแต่งกาย ละสัมภาษณ์ นิดหน่อย งานในร้านก็จะมีหน้าที่ใหญ่ๆอยู่ 2 อย่างคือ back กับ front อยู่ในครัวกับรับออร์เดอร์ เราเลือกอยู่ในครัวทำแซนด์วิชเพราะภาษาเราไม่แข็งแรงมาก เพื่อนอยู่ฟร๊อนรับออเดอร์ พอสัมภาษณ์ไรเสร็จเรียบร้อยก็ได้เริ่มงานวันถัดมา 15 มี.ค. ตามที่วีซ่าเค้ากำหนด วันแรกที่ทำงานเค้าก็ให้ดูวีดีโอ แนะนำขั้นตอนต่างๆก่อน หลังจากนั้นก็เริ่มปฏิบัติ วันนั้นทั้งวันไม่พูดไม่จาเลยจร้า ใบ้แดกค่ะ ห้าๆ ฟังก็จับใจความไม่ได้ พูดก็สำเนียงไม่ได้ เรียกง่ายๆคือพูดแล้วฝรั่งไม่รู้เรื่อง ยิ้มอย่างเดียวคร่าา 555+ 😁 พอเริ่มทำงานได้สัก 2-3 วัน ก็เริ่มดีขึ้น เริ่มฟังเข้าใจ เริ่มพูดรู้เรื่อง มีความสุขสนุกสนาน ทำงานหนักและเหนื่อยดี ค่าแรงได้เยอะ ละก็เริ่มหา Second job กับเพื่อน และก็ได้งานที่สองที่ Wendy’s ได้เพราะผลพลอยได้จากเพื่อนแท้ๆ เพราะเพื่อนเคยทำมาก่อนตอนไปเวิร์คครั้งที่สอง เราก็เลยได้งานที่สองไปกับเค้า ต้องขอบใจเพื่อนคนนี้มากๆ หลังจากนั้นก็ทำงานทั้งสองที่ ยอมรับว่าเหนื่อยมาก แต่สนุก ทำงานวันละ 10 ชม. ขึ้น เยอะสุดวันก็ 16 ชม. ต่อวัน ประมาณว่าตั้งแต่ 7 โมงจนถึง 4 ทุ่ม ทำสองที่ วันหยุดก็นานๆที ไม่มีโอกาสได้ใช้ตังค์เท่าไรเพราะทำงานอย่างเดียว ก็เลยมีตังค์เก็บค่อนข้างเยอะ ในช่วงเดือนแรกเราทำงานอย่างนี้เป็นกิจวัตร พอเริ่มเดือนที่ 2-3 คนเริ่มมาเยอะขึ้น ในช่วงเม.ย.ส่วนมากเป็นพวกที่เรียนในกรุงเทพฯ เพราะน้ำท่วมเลยทำให้มาช้า เราไม่ได้เรียนกรุงเทพฯเลยมาก่อนและเป็นช่วงกอบโกยรายได้ พอคนเริ่มเยอะชั่วโมงการทำงานก็เริ่มน้อยลง แต่ก็โอเคอยู่ เพราะเค้าต้องชั่วโมงให้คนมาใหม่ ที่ทำงาน Hardee's มีคนไทย 4 คน ส่วนที่ Wendy's มี 5 คน การใช้ชีวิตก็วนเวียนแบบนี้เป็นกิจวัตรประจำวันของต่างด้าวในต่างแดน 55 วันไหนหยุดก็ไปเดิน Dakota Square Mall แต่คนที่นั่นจะเรียกกันว่า Mall ช๊อปปิ้ง ซื้อของตามประสาสาวๆ และมันดีตรงที่ว่าเป็นเงินของเราเองไม่ได้ขอพ่อกับแม่ เลยรู้สึกภูมิใจ พอเริ่มเข้ากลางๆถึงปลายเดือนที่สาม(พ.ค.) ก็จะเริ่มมีต่างชาติใหม่เข้ามา ที่เมืองเราจะเป็นรัสเซีย ยูเครน จาไมก้า คนไทยก็เริ่มกลับกันแล้วเพราะวีซ่าส่วนมากอยู่กัน 3 เดือน แต่เราได้ 4 เดือน เพราะอยู่ปี 4 เพื่อนเราที่มาด้วยกันกลับไปก่อนเดือนนึง พอเริ่มเข้าเดือนที่ 4 (มิ.ย.) เริ่มเหงาละ ไม่ค่อยสนุก คนไทยส่วนมากกลับกันแล้ว ที่ทำงานฮาร์ดี้ก็เหลือคนไทย 2 คน ส่วนที่เวนดี้ก็ไม่มีชั่วโมงงานละ เค้ารับเด็กใหม่มาเยอะ คนเก่าๆเลยไม่มีชั่วโมง เราก็เหลืองานทำที่เดียว เวลาเริ่มเยอะขึ้น และก็ใกล้กลับบ้านขึ้นด้วย ดีใจๆ แต่ก็รู้สึกใจหายอยู่บ้าง เพราะที่นี่ก็ให้ประสบการณ์เราเยอะเหมือนกัน ได้เจอคนหลายๆแบบ ถือว่าคุ้มเลยใน 3-4 เดือน ภาษาเราก็ได้เพิ่มขึ้น และเราโชคดีอย่างหนึ่งคือเจอเพื่อนดี คนรอบตัวดี คนในเมืองนี้อัธยาศัยดี เพราะไม่ได้มีความเป็นในเมืองอะไรมากมาย ยังมีความเป็นชนบทอยู่บ้าง เป็นเมืองที่สงบ รู้สึกปลอดภัย 

     นี่เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ที่เราอยู่ต่างแดน จะให้เล่าหมดคงไม่หมดเพราะมันมีเยอะมาก ส่วนหลังจากทำงานเสร็จเราก็เที่ยวต่อ วางแผนกับเพื่อนว่าไปไหนอะไรยังไงบ้าง อยากเที่ยวให้คุ้ม แล้วเราจะมาเล่าประสบการณ์ท่องเที่ยวในบล็อกต่อไปนะ บล็อกนี้อ่านๆดูแล้วอาจดูสับสนบ้าง บางทีลำดับเหตุการณ์ข้ามกันไปมา ต้องขออภัยมาในที่นี้ด้วย เพราะเป็นบล็อกแรกที่เราเริ่มเขียน ยังไงก็ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่เข้ามารับฟังเรื่องเล่าประสบการณ์ของเรา ส่วนใครที่อยากไปใช้ชีวิตในต่างแดนบ้างก็ให้ศึกษาข้อมูลอย่างละเอียด และเมื่อได้ไปแล้วก็ต้องอดทนต่อทุกสถานการณ์ เอาตัวรอดให้ได้ มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ เพราะเมื่ออยู่ต่างแดนแล้วไม่ได้สะดวกสบายอย่างบ้านเราทุกอย่าง สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ถ้ามีคำถามหรืออยากได้คำแนะนำเพิ่มเติมก็ถามมาได้นะ อันไหนรู้ก็จะพอให้คำแนะนำได้บ้าง บายฮร้าทุกโคนนน see you next blog 😙😛

                                                        สนามบินนาริตะ ญี่ปุ่น

                                                      สนามบิน Minneapolis,MN

                                                               

                                                         Dakota Square Mall